 |
|
دکتر جمشید رزم یار / |
| یکی از راههای کارآمدی نظام آموزشی سیستم ارزشیابی متناسب با اهداف آموزشی و همگام با اهداف کلی نظام آموزشی است. در صورتی که بازنگری دروس منجر به کاهش میزان موفقیت دانشجویان در قبولی مقاطع بالاتر با نظام آموزشی سنتی در سطح کشوری نگردد (یکی از موانع بازنگریهای منطقهای) تغییر سرفصلها و عناوین درسی با هدف آموزش مفید و کارآفرین و توانمند سازی دانشجو در بروز خلاقیت ما را به هدف نهایی یک گام نزدیکتر میسازد. حذف دروس و کاهش یا افزایش واحدها بر اساس مطالعه وسیع میزان کاربرد آنها پس از فراغت از تحصیل و ورود به بازار کار؛ زمینه چینی برای شکستن سد دفاعی هر گونه تغییر با کاهش نقش حق التدریس و جایگزینی ترمیم حقوق؛ کاهش رشتههای فاقد بازار کار در سطح کشوری و استانی با رویکرد ده ساله و سنجش نیاز منطقهای؛ بها دادن و ایجاد رشتههای منطبق با نیاز ملی و منطقهای، در تعامل با صنعت و بازار کار؛ و تغییر روشهای ارزیابی دروس، از جمله این اصلاحات میباشد. |
 |
| به عنوان مثال در طرح هر درس باید حداقل دانستههای دانشجو در پایان ترم برای حل معضلات و مسایل مربوط به آن درس مورد اشاره قرار گیرد و به جای نظام امتحان از محفوظات در بازه زمانی خاص، گذراندن آن درس تنها پس از تکمیل حداقلهای مورد انتظار از آموزش آن درس، بدون بازه زمانی خاص ممکن گردد. مثلاً درس جراحی نباید با امتحانی مملو از اطلاعات تئوریک و یا کسب 60 درصد از علم لازم یک جراح (نمره 12) پاس شود بلکه دانشجو باید عملاً از عهده چند جراحی لازم و حداقلی به صورت 100 درصد برآید و اگر در انجام قسمتی از آن حداقل ناتوان بود گذراندن آن درس منوط به تکمیل حداقل انتظارات گردد. | |