 |
چالشهای کیفیت بخشی در نظام دانشگاهی / دکتر فریبرز رحیم نیا / |
| با توجه به پیچیدگی چالشهای پیش رو در جهان، آموزش عالی مسئولیت اجتماعی مهمی را برای شناخت دقیق و علمی در مورد معضلات چند لایه در جوامع مختلف دارد كه شامل ابعاد اجتماعی، اقتصادی، علمی و فرهنگی و توانایی در پاسخگویی به آنها میباشد (چاپمن 2017). تجربه فرآیند توسعه در جهان، نشان از این واقعیت دارد که نظامهای آموزش عالی، همواره عامل اصلی تکامل و توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جوامع بودهاند. بنابراین کشورهایی که خواهان توسعه همه جانبه، متوازن و پایدار هستند، لازم است نظام آموزش عالی خود را به طور متوازن و پایدار توسعه دهند (ثمری و همکاران، 1392). |
| لذا امروزه عصر دانشگاه ایستا که با روش سنتی به تربیت نیروی انسانی مدرک به دست و جویای کار بپردازد سپری شده و دانشگاه جدید دانشگاهی است که نیروی انسانی کارآفرین، خلاق و کارآمد تربیت کند. درصورتیکه کیفیت مراکز آموزش عالی مطلوب نباشد، آینده علمی و فنی کشور اطمینان بخش نخواهد بود. کیفیت پایین آموزشی، همچنین به فقر نیروی انسانی متخصص و ماهر میانجامد و در نتیجه اهداف برنامههای رشد و توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور با مشکلات عمدهای مواجه میشود (چوپانی و همکاران، 1390). |  |
|
دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی ایران نیز مانند سایر مراکز آموزش عالی دنیا، دارای رسالت و وظیفه سنگینی برای تربیت اصولی دانشجویان بر اساس نیازهای کشور هستند. توسعه کمی آموزش عالی ایران در دوران بعد از انقلاب اسلامی یک ضرورت اجتنابناپذیر بوده است و باید اذعان کرد که دستاوردهای بزرگ علمی و فنی که امروز شاهد آن هستیم مدیون سرمایهگذاری بر توسعه منابع انسانی در سالهای اخیر است. اما علیرغم همه این موفقیتها نباید از نظر دور داشت که سیاستهای توسعه کمی، آموزش عالی ایران را با چالشهایی مواجه کرده است. با توجه به مطالب ذکر شده، برخی از مشكلات دانشگاهها مرتبط با كیفیت آموزش عالی عبارتند از:
|