پاییز بی‌مهر و مهر‌‌ بی‌پاییز:
کمربندهای آموزشی را ببندید.

یکی می‌گفت: دانشگاه سنتی عمرش به پایان رسیده است و از مرگش خبر می‌داد.

دیگری می‌گفت: دانشگاه‌‌های پس از کرونا دانشگاه‌های متفاوتی خواهند بود.

آن دیگری می‌گفت: زنگ‌ها برای استادانی که‌ همسو با جریان آموزش الکترونیکی نیستند به صدا در آمده است.

دلواپسی می‌گفت: نقش دانشگاه تعلیم و تربیت است و فضای مجازی دومی (تربیت) را ندارد.

دلواپسی دیگر می‌گفت: اگر قرار است آموزش الکترونیکی باشد پس این همه امکانات و فضای فیزیکی آموزشی را باید فراموش کرد.

دلواپسی دیگر هم می‌گفت: هیجان و ارتباط از طریق آموزش حضوری‌ میسر است و بس.

خلاصه بازار موافقان و مخالفان آموزش الکترونیکی گرم است و بحث‌ها همچنان ادامه‌ دارد. ولی یک چیز مسلم است. ‌کرونا فعلاً قدرت را در دست گرفته است، عادت‌واره‌های آموزشی را تغییر داده و ناخواسته ما را وارد جریانی کرده است که‌ حتی با خروجش هم ما را خروجی از آن‌ نیست.

ایام تابستان شروع می‌شود. سایۀ کرونا همچنان ادامه دارد. پاییز را به مهرش دیگر امیدی نیست. آنان که از قافلۀ آموزش الکترونیکی عقب مانده‌اند، باید تلاش خود را تا قبل از اینکه‌ زنگ‌ها برایشان به‌صدا در آید دو چندان کنند و از فرصت تابستان برای تهیۀ محتوا و حرکتی نو استفاده کنند. جشن نوورودی‌ها را ظاهراً در فضای مجازی باید جشن بگیریم، کلاس‌های عقب افتاده را‌ در فرصت تابستان جبران‌ کنیم و به دنبال گذاشتن درس عملی در نیمسال بعد نباشیم.

دکتر رضا پیش‌قدم، معاون آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد
۲۹‌ خرداد ۱۳۹۹